Afgelopen maand werden we in het plannenarchief van Mijnmuseum Beringen bijgestaan door Daniel, student Informatiebeheer aan Erasmushogeschool Brussel.
Wie ben je?
Hallo! Mijn naam is Daniel, student informatiebeheer aan Erasmushogeschool Brussel, 24 jaar oud sinds 16 mei 2021, geboren en getogen in Heusden-Zolder. Ik volg een graduaatsopleiding van twee jaar en zit nu in mijn eerste jaar. Momenteel loop ik tien dagen stage bij het Mijnmuseum in Beringen.
Wanneer het tweede semester met glans is afgerond, mag ik mij op het tweede jaar en de gekozen afstudeerrichting ‘archief’ voorbereiden. Ik kijk er alvast enorm naar uit!
Als laatste vind ik het altijd fijn om nieuwe mensen te leren kennen en heb ik een grote liefde voor cultuur, literatuur en natuur.
Waarom interesseerde de stageplek jou? Hoe ben je hier terecht gekomen?
Het Mijnmuseum in Beringen ken ik al sinds mijn lagere schooljaren. Ik kan mij herinneren dat ik daar als kind ben geweest tijdens een schooluitstap. De geluiden van de mijnschachten en de gezichten van de mijnwerkers onder het kolenstof zijn mij sindsdien altijd bijgebleven.
Tijdens het eerste semester heb ik stage bij de openbare bibliotheek van Heusden-Zolder gelopen. Nadien wilde ik iets nieuw proberen, iets meer aansluitend aan de archiefwereld.
Uiteindelijk werd het project rond het bouwplannenarchief van het Mijnmuseum dat ‘iets’. Een mix van erfgoed, heemkunde en digitalisering. Ik was meteen verkocht. Het is niet alleen het correct verwerken van culturele informatie wat mij interesseert, maar ook de ervaring tijdens de verwerking van die informatie. Het plannenarchief is zo veel meer dan alleen maar tekeningen van architectuur en interieurs. Het is ook een stukje immaterieel erfgoed. Aantekeningen en nota bene’s die op de bouwplannen staan, zeggen vaak iets over de omstandigheden toen. Zo kwam ik een plan tegen voor de reconstructie van een dak wat door een zware storm die over België raasde op 14 november 1940 beschadigd raakte. Dit soort dingen prikkelen de verbeelding en de goesting om verder te ontdekken.
Heb je affiniteit met de Mijnstreek?
Mijn grootvader aan moederskant heeft het leven van zijn kinderen in Heusden-Zolder opgebouwd. Dat allemaal dankzij de vroegere tewerkstelling binnen de Steenkoolmijn van Zolder. Hij bezat al een rijk verleden aan mijnervaringen alvorens zijn carrière in België startte. Mijn grootvader heeft namelijk in de ijzerertsmijnen van Noord-Spanje gewerkt. Hij liet zich door anderen (vrienden en mensen uit België en Duitsland) overhalen om in het buitenland werk te zoeken. Spanje verlaten was niet gemakkelijk met Franco aan de macht destijds.
Nadat hij in Duitsland werd afgekeurd vanwege onvoldoende lenigheid, is mijn grootvader in 1962 naar België geëmigreerd. De medische testen zouden in België verschild hebben met die van Duitsland. Hij was in de wijk ‘Onder de Poort’ van de deelgemeente Heusden gevestigd. Tijdens de twee eerste jaren leefde hij alleen in een barak. Pas in 1964 zijn mijn grootmoeder en twee tantes naar België geëmigreerd en bij mijn grootvader ingetrokken. Gelukkig werden de barakken al gauw omgebouwd tot schappelijke woningen.
Ondanks het harde werk en zijn angst voor de gevaren in de steenkoolmijnen, heeft mijn grootvader vele mooie momenten van samenhorigheid en vriendschap beleefd.
Welk plan is voor jou een “unieke vondst” en waarom? Wat vind je bijzonder aan de plannen?
Unieke vondsten uit het plannenarchief zijn voor mij de plannen die aanduiden waar de huidige arbeiderswoningen van de tuinwijken staan. Blijkbaar waren die woningen en hun omgeving krijgsgevangenenkampen en barakken tijdens het interbellum. Het is zowel interessant als confronterend om even stil te staan bij de evolutie van de woonomstandigheden van de toenmalige mijnwerkers.
De bouwplannen van de woningen van ingenieurs en directeuren lijken daartegen droomhuizen.
Welke ervaringen/anekdotes zullen je bij blijven aan dit werk?
Wat zal mij bijblijven? De prachtige tekeningen, het rijke jargon voor zowel de architectuur als het interieur, het digitaliseringsproject zelf, de materiële zorg voor de plannen en vooral de linken tussen heden en verleden. Misschien ook dat ik mijn Frans wat mag bijschaven.
Hoe valt stage lopen in tijden van corona mee?
Ik ervaar een positieve sfeer op stage tijdens corona. Zelf ben ik iemand die flexibel omgaat met de huidige situatie, daarom zit ik niet vlug met angst. Ook de collega’s respecteren de regels door voldoende afstand te houden en hun mondmasker te dragen. Iedereen neemt een open houding aan voor vragen en de mogelijkheid bestaat om op adem te komen. Het is jammer dat er minder mensen aanwezig kunnen zijn door de huidige coronamaatregelen, maar gelukkig kunnen stagiairs en vrijwilligers op een veilige manier toch aan de slag blijven bij het Mijnmuseum.