Iedere dinsdag tijdens de maanden oktober en november lichten we een tipje van de sluier over het digitaliseringsproject van het plannenarchief in Mijnmuseum Beringen.
Over Ben
Ik ben Ben, 38 jaar oud, en woon in Boortmeerbeek. Doordeweeks ben ik aan de slag als hovenier, in mijn vrije tijd bezoek ik vaak minder bekend en verdwijnend industrieel erfgoed.
Hoe ben je hier terecht gekomen?
Mijn vriendin en ik volgen diverse projecten rond industrieel erfgoed, nemen deel aan studiedagen etc. We werden getipt door een goede vriend dat er helpende handen gezocht werden voor dit project. Het idee dat ik op deze manier mijn steentje kan bijdragen om dit erfgoed te behouden voor toekomstige generaties sprak mij enorm aan.
Heb je affiniteit met de Mijnstreek?
Eigenlijk is dit pure fascinatie. Ik vind het leuk om eens een keer deel uit te maken van een officieel project dat bijdraagt aan behoud van mijnerfgoed. Persoonlijk heb ik geen familie of kennissen die in de mijnen hebben gewerkt. Ik verzamel antieke keramische tegels/industriële vloertegels, ca. 50.000 stuks telt mijn collectie al, en ging daarvoor op onderzoek uit in Wallonië. Daar stootte ik op een schachtbok, een fascinerende -bijna buitenaardse- ontdekking voor mezelf. Dit gebeuren wakkerde mijn interesse aan en resulteerde in verder onderzoek van en naar dit erfgoed. Zo kwam ik uit op het mijnverleden in Limburg.
Welk plan is voor jou een “unieke vondst” en waarom?
Ik zag onlangs vluchtig een plan van de oude schachtbok in Winterslag dat door mijn collega-vrijwilligers werd genummerd en beschreven. Binnenkort zal ik dit plan hopelijk onder handen krijgen om het te stofzuigen (nvdr: stof wordt verwijderd van de plannen met een museumstofzuiger omdat het vocht aantrekt). Zo’n schachtbok heeft iets bijzonders, zeker deze omdat de nieuwe oorspronkelijk over de oudere schachtbok heen werd geplaatst. De oude schachtbok werd later verwijderd in verband met de installatie van het skipsysteem (nvdr: i.p.v steenkool met koolwagentjes naar boven te brengen, kon een container tot 13 ton steenkool in één keer boven halen). Of we van de nieuwe schachtbok ook de bouwplannen hebben, is nog niet duidelijk, maar daar hopen we nog achter te komen binnen dit project.
Welke ervaringen/anekdotes zullen je bij blijven aan dit vrijwilligerswerk?
Het werken op deze locatie is uniek. De weg hier naartoe, als je die schachtbokken ziet opdoemen aan de horizon, is apart. Het samenwerken met de andere vrijwilligers om samen ons doel te bereiken zal me zeker ook bijblijven. Wij werken op een andere manier dan de oud-mijnwerkers die gidsen in het museum, maar gaan toch ook actief verder aan de slag met het erfgoed. Ik vind het erg prettig om te ervaren dat een klein engagement al kan leiden tot minder vrijblijvendheid. Een bezoek aan dit industrieel erfgoed is vaak vluchtig, een engagement als vrijwilliger niet.
Hoe valt vrijwilligen in tijden van corona mee?
Heel goed, eens we aan de slag zijn en op voldoende afstand kunnen werken, hebben we er eigenlijk weinig last van. Gelukkig hebben we hier in het Mijnmuseum de ruimte om ons goed aan de geldende maatregelen te houden.