Voorlopig werd door de verstrengde coronamaatregelen de vrijwilligerswerking in het Mijnmuseum Beringen stilgelegd. We delen wel nog graag digitaal hun ervaringen van de afgelopen weken…
Over Frans
Ik ben dit jaar 70 jaar geworden en ben al een tiental jaren op pensioen. Lang en gelukkig getrouwd en heb twee intussen volwassen en getrouwde kinderen en twee lieve kleinkinderen. Ik ben handelsingenieur van opleiding en mijn beroepsleven heeft zich in de privésector afgespeeld. Voor het overgrote deel in hetzelfde bedrijf, waar ik als controller begon en als financieel en administratief verantwoordelijke geëindigd ben.
Hoe ben je hier terecht gekomen?
Een paar maanden geleden was ik aan het surfen op het internet en las ik bij toeval een artikel over het digitaliseringsproject geïnitieerd door de Erfgoedcel Mijn-Erfgoed. Ze zochten vrijwilligers. Na een kennismakingsgesprek met de projectverantwoordelijke kon ik aan de slag.
Heb je affiniteit met de Mijnstreek?
Ik ben in de jaren ‘50 en begin jaren ‘60 opgegroeid in een mijntuinwijk, destijds gewoonlijk “cité” genoemd. Kleuterschool en lager onderwijs heb ik in de scholen van de tuinwijk doorlopen. Mijn vader was mijningenieur en mijn ganse jeugd is dus sterk beïnvloed geweest door deze toch wat aparte leefwereld van de steenkolenmijnen.
Na mijn actieve loopbaan had ik veel tijd over en de nostalgie helpende, voelde ik meer en meer de behoefte om de wereld waarin ik opgegroeid ben beter te leren kennen en te begrijpen. Mijn vader is al heel lang geleden overleden en aan hem kon ik niets meer vragen. Ik hoopte onder andere via dit project wat meer te weten te komen.
Welk plan is voor jou een “unieke vondst” en waarom?
Mijn vrijwilligerswerk bestaat erin om, samen met de projectverantwoordelijken en de andere vrijwilligers, de voorbereidende werken uit te voeren teneinde het digitaliseren van plannen keurig te laten verlopen.
Tijdens deze voorbereidende werken ben ik op merkwaardige plannen gestoten: uiterst gedetailleerde plannen (tot de plaats van de houtschroeven in de deurposten), meer dan 100 jaar oude gehavende en uiterst broze plannen, gigantische plannen (4,8 m op 1,8 m !), plannen die nooit werden uitgevoerd (mijnkathedraal, zusterklooster, etc.…) omwille van de kolencrisis eind jaren ‘50, plannen getekend tijdens de oorlogsjaren (zowel tijdens WO I als WO II ging blijkbaar alles gewoon door!), ingekleurde plannen, etc. Ik heb heel vlug beslist om een dagboek bij te houden en ’s avonds na mijn “dagtaak” noteer ik de anekdotes en merkwaardigheden van de dag.
Welke ervaringen/anekdotes zullen je bij blijven aan dit vrijwilligerswerk?
Een emotioneel moment voor mij was toen ik plannen zag die 60 jaren geleden door mijn vader (ter goedkeuring) ondertekend werden! Een unieke vondst, voor mij althans.
Hoe valt vrijwilligen in tijden van corona mee?
Vermits andere vrijwilligers en ikzelf bij de Corona-risicogroep horen, wordt er door de verantwoordelijken veel aandacht geschonken aan de veiligheid. Wij werken elk alleen in een aparte en geventileerde ruimte. Alle verplaatsingen in het gebouw gebeuren met mondmasker.