Voorlopig werd door de verstrengde coronamaatregelen de vrijwilligerswerking in het Mijnmuseum Beringen stilgelegd. We delen wel nog graag digitaal hun ervaringen van de afgelopen weken…
Over Gaby
Ik ben Gaby, de enige vrouw bij de vrijwilligers (nvdr: inmiddels heeft Inge zich ook aangemeld als vrijwilliger, maar door de huidige maatregelen kon ze nog niet starten).
Ik woon al 30 jaar in Beringen en passeer bijna elke dag langs Beringen – Mijn en de Mijnsite.
Hoe ben je hier terecht gekomen?
Eind augustus zag ik op Internetgazet Beringen dat Erfgoedcel Mijn-Erfgoed en het Mijnmuseum op zoek waren naar vrijwilligers om te helpen bij het digitaliseren van het enorme bestand van mijnplannen. Omdat ik beschik over veel vrije tijd, leek het me wel de moeite om verder te informeren.
Heb je affiniteit met de Mijnstreek?
Ook al was de mijn al gesloten toen ik hier kwam wonen, ze is nog steeds heel duidelijk in het straatbeeld aanwezig. Via familie en kennissen hoorde ik ook heel wat verhalen over het leven rond ‘de put’ voor 1989, het jaar van de sluiting. Dat maakte me nieuwsgierig om er meer over te vernemen, te meer daar ik zelf van de andere kant van het land kom en ik verder geen affiniteit met het mijnwerkersleven heb.
Welk plan is voor jou een “unieke vondst” en waarom?
Bij het registreren (en stofzuigen!) van de plannen zijn me toch wel een aantal dingen opgevallen.
Aan de ene kant heb je de technische gegevens. Sommige plannen zijn zeer gedetailleerd en bevatten een schat aan gegevens: wanneer en door wie zijn ze getekend, wat stellen ze precies voor, hoeveel materiaal zal er nodig zijn en wat zal het kosten. Zo zitten er plannen tussen op schaal 1:1 van de spits van een of ander torentje – een plan van ongeveer 4,80m op 1,80m – , maar je vindt evengoed een plan van een dorpel of van de deurtjes van een keukenkastje. En de 3D-voorstelling van een bouwproject van nu is ook geen nieuwigheid. Indertijd tekende men ook al figuurtjes en groen op het plan om het beter te visualiseren.
Anderzijds geven de plannen ook een beeld van de sociale structuur van vroeger. Er was – tot in de benaming van het plan toe – een strikte hiërarchie in de voorzieningen voor ingenieurs, hogere en lagere bedienden en de arbeiders. Het hele leven van de werknemers van de mijn draaide ook rond die mijn: bewijs hiervan de plannen van de kerk, de cinema en het casino. Daarnaast is er ook de overgang van het Frans naar het Nederlands in de gehanteerde taal op de plannen.
Welke ervaringen/anekdotes zullen je bij blijven aan dit vrijwilligerswerk?
Grappig vond ik het papiertje dat vastgehecht was aan een plan. De uitbreiding van een gemeenschappelijke wooneenheid voor jonge ongehuwde ingenieurs werd geannuleerd omdat ‘jonge ingenieurs snel trouwen en er dus geen behoefte is aan meer ruimte’.
Hoe valt vrijwilligen in tijden van corona mee?
Tot nu heeft corona voor mij weinig impact op dit vrijwilligerswerk. We werken alleen (al dan niet met masker), in een grote en goed geventileerde ruimte en zetten bij onderlinge contacten zeker ons mondmasker op. Of we verder kunnen werken, zal van hogerhand afhangen.